Nowe wyzwanie

Cara

swietne!!!!!!!! czemu nie piszesz czesciej?? teraz juz masz przerąbane i musisz pisac!! I sie nie wykrecisz!! To bylo genialne!!

Clickers

Super!!! Bardzo miło się czyta całe opowiadanie, marzę teraz o tym byś kiedyś napisała jakiegoś fanfica o relacjach Faith i Angela Smile

, może jak już powstanie ta strona to w dziale fan fiction bedziesz codziennie umieszczała jakies swoje opowiadanie Smile

? Co do problemow z live journal to mam to samo co Cara, strasznie wolno sie przewija a nawet czasem podczas przewijania zawiesza komputer wiec kopiuje wszystko do worda i wtedy czytam.

Agata

Zrobiłam trochę pozrądku z LJ-em, powinno być teraz lepiej.

ash

Świetne opowiadanie! Teraz to już powinnaś pisać jakiegoś fanfica:D

Zuz@

Agata rewelacja! Powinnaś założyć bloga z opowiadaniami ,bo piszesz świetnie Smile

Cara

Juz my Cie Agato do pisania namowimy Very Happy

lady_m4ryjane

przeczytalam cd Very Happy

jest super. ta popijawa angela i spike'a Very Happy

troche zdzwila mnie reakcja xandra na to, ze cordy jest z angelem, bo on dosc szybko o niej zapomnial nawet juz w sunnydale. to bylo w sumie przykre ze wzgledu na to, ze juz dosc dlugo jest z anya. no ale coz doznal szoku Wink

hehe zakonczenie swietne z tymi zajetymi ustami Wink

agata teraz nie masz juz zadnego wytlumaczenia - musisz zalozyc bloga ze swoja tworczoscia Smile

moze wlasnie alternatywny ktorys sezon z motywem fluffy spuffy? :>

Agata

Cara

Pisz dalej prosimy ;D

jessie

miss_noone

Agata to bylo swietne. naprawde mnie wciagnelo. Czytalo sie lepiej niz niejedna ksiazke. czekam na kolejne Twoje dzielo. Very Happy

Agata

buffy-summers

Agata,przeczytałam twoje wyzwanie i jestem urzeczona. świetne,NAPRAWDĘ Smile

Storyteller

Nadszedł czas na drugą część mojego opowiadania. Ale kazałem na siebie czekać...

Co to za samochód? Buffy stanęła na podjeździe swojego domu przy Revello Drive. Normalnie powrót z Magic Boxu zajmował jej dwadzieścia minut, teraz dwie godziny. Włóczyła się w kółko. Nie chciałam, żeby Spike tak to odebrał. To miała być mała prowokacja… Cholera, znowu coś spieprzyłam!
Stanęła przed drzwiami wejściowymi. Odwróciła się jeszcze w stronę czarnego kabrioletu. Skądś znała ten wóz… Weasley zawiózł ją nim na komisariat w Los Angeles, kiedy była afera z Faith.
- Angel – uśmiechnęła się nie odrywając wzroku od drzwi.
- Chciałaś mnie widzieć. – Ciemna postać stała z boku opierając się o barierkę werandy.
- Nie sądziłam, że tak szybko się pojawisz. Nie miałeś innych spraw?
- Miałem… To znaczy nie… Udało mi się wyrwać.
Przyjechał tutaj natychmiast, kiedy go wezwała. Co to miało znaczyć? Rzucił wszystko i się pojawił.
- O co chodzi?
- Nie spodziewałam się ciebie tak szybko. Myślałam… Nie chcę burzyć spokoju twojego życia, ale…
- Możesz na mnie liczyć zawsze, kiedy masz jakiś problem…
- Chodzi o Spika.
- Przyjechałem tutaj dla Spike?
- Pewnie wolałbyś, żeby chodziło o mnie…
- Nie, ale…
- Jesteś jego… Jakby to powiedzieć… Starym znajomym…
- Przyjacielem? Co to, to nie!
- Angel…
- Buffy, jadę tutaj jak na złamanie karku z Los Angeles, żeby odnowić znajomość ze Spike’iem?!
- To nie tak.
- A jak? Myślałem, że chodzi o ciebie…
- Nie powiedziałam tego!
- Ale mogłem tak pomyśleć.
- Myślisz, że tylko ja mogę potrzebować pomocy?
- Myślę, że jeżeli dzwonimy do kogoś i mówimy „jesteś potrzebny”, powinniśmy sprecyzować, o co chodzi. Uniknęlibyśmy takiej sytuacji!
- Daj spokój! Pomożesz?
- Tylko dlatego, że ty mnie o to prosisz.
- Nie proszę cię! Spike…
- Czemu się tak nim przejmujesz?
- Bo… No bo…
- To nie ma sensu.
- Angel – zatrzymała go. – Czy nie możemy dojść do porozumienia? Czy to, co było między nami, zawsze będzie nam przeszkadzać w dogadaniu się?
- To nie o to chodzi.
- Nie jestem już tą nastolatką, którą rzuciłeś „dla jej dobra”…
- A co miałem zrobić? Pozwolić…
- Nieważne. Zawsze będziesz miał szczególne miejsce w moim sercu, ale…
- Kochasz Spike?
- Co?
- On cię kocha!
- Skąd wiesz?
- Słyszałem. Wszystkie wampiry w Los Angeles o tym gadały. Drusilla to…
- A tak. Spike może tak, ale ja… Kocham Spike? Kocham Spike… Nie to bez sensu!
- Przyznaj się! Kochasz Spika!
- Nie. Nie kocham?
- To nic złego, że sobie kogoś znalazłaś. Minęło już tyle czasu…
- Nie, to niemożliwe!
- Kochasz go! Nie przejmowałabyś się tak jego losem… Przyznaj się!
- To nic złego… To znaczy nie kocham go, ale jakbym kochała, co jest niemożliwe, to by nie było to nic złego… Byłoby! To byłoby szaleństwo!
- Załóżmy, że ja zakochałem się w Cordelii… Teoretycznie.
- Kochasz Cordelię? Tą Cordelię?
- Co z tego a ty kochasz Spika!
- Nie… Kochasz ją!
- I?
- Angel kocha Cordelię!
- Buffy kocha Spika!
- Nieprawda.
- Prawda!
- Nie!!
- Kochasz Spika!
- Kocham? Kocham Spika, o Boże…!

Buffy uderzała głową w drzwi do kuchni.
- Nie kocham Spika… nie kocham Spika…
- Mówiłam, że jest niezły!
- Co? – Buffy popatrzyła zdziwiona na siostrę.
- Spike jest niezły!
- Żartujesz!
- Niezła z was para.
- Jaka para? Podsłuchiwałaś.
- Nie dało się nie słyszeć. Kochasz Spika!
- Kocham… - Buffy osunęła się po ścianie na podłogę. – Boże, czemu?
- Daj spokój! – Dawn usiadła koło Buffy. Podsunęła jej pod nos paczkę chipsów. – Chcesz?
- Ale Spike… Ten zły Spike!
- Źli są tacy sexy…
- Skąd wiesz?
- Przeczytałam. Nie przejmuj się. Musisz mu to powiedzieć. Musisz!
- Nie ma mowy.
- Angel mu powie.
- Nigdy…
- Buffy, posłuchaj! Tak to już jest na tym świecie. Biegun północny przyciąga południowy, chromosom Y przyciąga… No ten drugi… Piekielne Usta przyciągają demony a ty przyciągnęłaś Spika. Ma cool włosy, akcent… To takie chrupiące ciasteczko.
- Zimne…
- Rozgrzejesz go, nie martw się!
- Dawn!
- Mówiłam, że jest niezły?
- Ale…
- Mówiłam?
- Mówiłaś.

Kilka miesięcy później…

- Co słychać? – usłyszała Buffy. – Przeszkadzam?
- Xander… Zamyśliłam się. Przepraszam. – Siedziała na ławeczce w ogródku z tyłu swojego domu.
- Nie myśl tyle! Nadmiar myślenia szkodzi.
- Może nadmiar wiedzy – uśmiechnęła się.
- Jak zwał tak zwał… Chodzi o Dawn?
- Nie.
- Tęsknisz za Gilesem?
- Nie. To nie o to chodzi. Myślałam o Spike’u.
- A tak. Mówiłem, że nadmiar myślenia szkodzi?
- Wiem, jaki masz do niego stosunek…
- Jest mi obojętny.
- Nie trawisz go.
- Jak na to wpadłaś?
- Xander… Spike się zmienił.
- Wytrzeźwiał?
- To też. Rozmowa z Angelem przywróciła go do pionu.
- Widzę, że szykuje się rozmowa o moich dwóch ulubionych wampirach. Chcesz mi coś powiedzieć?
- Angel był tutaj, ale to było dawno. Wtedy, kiedy Spike miał doła. Rozmawialiśmy…
- I dawne uczucie do Angela odżyło – dokończył. – Buffy uwierz mi nie ma sensu do tego wracać! Angel to drań. Zostawił cię…
- Angel zakochał się w Cordelii.
- Cordelii… Cordelii Chase? Jaki dupek! Przyjechał tutaj, żeby ci oznajmić, że „miło było, ale teraz mam nową”…
- To nie tak. Z Angelem to koniec. Raz na zawsze!
- Powinnaś to już dawno zrobić. Kiedy ty i ja… To znaczy tylko ja… Wtedy była krótka piłka… Nie mamy o czym rozmawiać. A ta sprawa z uduchowionym wampirkiem trochę się przeciągała.
- Właśnie.
- Właśnie! Nigdy więcej wampirów, prawda?
- No właśnie. Xander, muszę ci coś powiedzieć. Nie mogę już tego ukrywać.
- Kochasz go jeszcze?!
- Kocham… Ale S…
- Myślisz, że tak po prostu możesz mi to zrobić?! – Buffy zdążyła tylko odepchnąć Xandra. Przy płocie zauważyła postać Warrena… Strzał… Jeszcze jeden… A później już tylko cisza…

*w tym miejscu chyba należą się wyjaśnienia, dla osób, które nie widziały 6 sezonu. Jak powiedziała Anya do Andrew i Jonathana: "Warren postrzelił Buffy. Warren postrzelił Tarę. Buffy żyje, Tara umarła. Willow się dowiedziała i stała się najpotężniejszą czarownicą na północnej półkuli. Teraz idzie tutaj..."

Buffy biegła przez las. Omijała wystające konary i przeskakiwała nad nimi. Wciąż miała to przed oczami… Tamto miejsce. Tamten zapach. Zwęglone ciało Warrena. Złą i okrutną Willow… Mogła ją jeszcze uratować. Uratować przed zabiciem Jonathana i Andrew.
- Stój! – zza drzewa wyłoniła się ciemna postać.
- Spike? Nie mam teraz czasu!
- Czekaj! Musimy porozmawiać.
- Nie mogę ci teraz tego tłumaczyć!
- A co tu dużo tłumaczyć? Angel mi wszystko powiedział.
- Słucham?
- A jak myślisz? Co pomogło mi się pozbierać? Chyba nie wizyta tego cierpiętnika…
- Spike…
- Daj mi skończyć. Wiem, że jest cień nadziei. Wiem, że coś do mnie czujesz. My…
- Nie ma nas! Już tyle razy ci to mówiłam.
- Potrzebujesz pomocy.
- Poradzę sobie.
- Z Willow? Dziś w nocy?
- Dam sobie radę…
- Kocham cię!
- Muszę iść.
- Jeśli nic do mnie nie czujesz powiedz mi to teraz. Powiedz „Spike, nie kocham cię!”
- Naprawdę, nie teraz. – Spike nie zamierzał pozwolić jej tak po prostu teraz odejść. Złapał ją za rękę, pocałował…
- A jednak!
- A niech to! Spike… Pójdziesz ze mną?
- Jasne…
Nie było sensu dłużej tego ukrywać. Kocham cię, powiedziała. Trzymając się za ręce pobiegli w stronę miasta. Czekała ich ciężka noc…

***KONIEC***

miss_noone

wow. super. emocje zblizaja ludzi. i wreszcie buffy sie przyznala ze kocha spikea!